Wokół góry Tajget…..

powrót

Uczestników 45 Zjazdu Psychiatrów Polskich serdecznie zapraszamy na debatę "Wokół góry Tajget". 
17 czerwca 2016 r. [piatek], godz. 18-19:30

Miejsce:
Sala nr 7
Międzynarodowe Centrum Kongresowe
Plac Sławika i Antalla 1
Katowice

"Wokół góry Tajget - debata o zagładzie chorych psychicznie"

Anna Dziewit-Meller1 , Tadeusz Nasierowski2, Grażyna Herczyńska3, Tomasz Szafrański4

1Pisarka, dziennikarka, autorka  ksiażki "Góra Tajget", Warszawa
2Katedra i Klinika Psychiatryczna WUM, Warszawa
3Sekcja Historii Psychiatrii Polskiej, Zakład Zdrowia Publicznego, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa
4Kwartalnik Psychiatra, Warszawa

Streszczenie
Zagłada osób chorych psychicznie w czasie II wojny światowej jest nadal nieobecna w świadomości publicznej. Debata „Wokół Góry Tajget" została zorganizowana przez społeczny komitet budowy pomnika upamiętniającego zagładę chorych psychicznie. Do udziału zaproszono między innymi Annę Dziewit-Meller – autorkę wydanej niedawno wstrząsającej powieści opowiadającej o zabijaniu dzieci w szpitalu psychiatrycznym w Lublińcu w ramach akcji T4 i Tadeusza Nasierowskiego - autora wielu opracowań na temat eksterminacji osób z zaburzeniami psychicznymi i inicjatora budowy pomnika.

Należy pamiętać, że zagłada osób chorych psychicznie w okupowanej Polsce miała własną specyfikę i w większości przypadków nie pokrywała się ze schematem działania przyjętym w akcji T4. Zagłada psychicznie chorych była dla nazistów rodzajem zbrodniczego laboratorium, i zapoczątkowała przerażające pasmo zbrodni.

Chcemy zwrócić uwagę, że pamięć o tych wydarzeniach dzisiaj dla psychiatrów i dla całego społeczeństwa ma nie tylko znaczenie historyczne. Zapomnienie, lekceważenie, uprzedmiotowienie, poniżenie to kolejne szczeble przerażającej drabiny na której szczycie lokuje się unicestwienie. Jego ofiarą mogą być "zbyt chorzy", "zbyt starzy", czy "zbyt inni" kulturowo, obyczajowo lub narodowościowo. Rozmowa na temat tego co wydarzyło się w czasie II wojny światowej dotyka bardzo mocno naszego tu i teraz. Ma znaczenie dla budowania etosu psychiatrii. Ma znaczenie dla budowania społeczeństwa opartego na poszanowaniu wobec osób starszych, wobec dzieci, wreszcie wobec ludzi chorych psychicznie. Wobec ludzi innych niż my.